Vervolg...

REISVERSLAG NAMIBIË 2001

Van 5 tot en met 30 augustus 2001 maakten we een rondreis door Namibië. De eerste ontmoeting met het continent Afrika en onze eerste reis met een groep (9 personen): Namibië is, met name in het noorden, erg lastig individueel te bereizen zonder 4WD. Er was ook weinig gelegenheid om te mailen natuurlijk. We boekten de reis bij Ashraf in Amsterdam: het vervoer per overland truck, het camperen in eenvoudige tentjes en het uitstekende eten is ons prima bevallen. Namibië is een adembenemend land met zeer uiteenlopende landschappen – “God was boos toen hij Namibië schiep…”


Windhoek
De Namibische hoofdstad Windhoek kent een prettig klimaat vanwege haar gunstige ligging op 1700 meter. De stad bestaat uit twee werelden. Enerzijds het Duits aandoende centrum met een duidelijke sfeer van het koloniale verleden, anderzijds de sloppenwijken van de stad waarin de erfenis van het apartheidsysteem voelbaar is. Bezienswaardigheden zijn de Christuskirche, het Tintenpalast en de Alte Feste (het oudste gebouw van de stad). We vonden Windhoek een ontspannen, maar niet echt enerverende stad. Er is wel veel mooi houtsnijwerk te koop en je kunt er heerlijk eten. Het was in de eerste plaats het vertrekpunt van onze reis, met de 4WD overland truck (zie foto).

Windhoek


Onze overland truck

terug naar boven

West-Kalahari woestijn
De West-Kalahari ligt vlakbij Mariental: hier leven de San-bosjesmannen tussen de prachtige rode duinen en het wild. De Kung-San kunnen hier nog overleven door financiering van de rijkere Namibiërs, enigszins dubieus. We overnachten midden in de woestijn: vooral het gebrul van de leeuwen is indrukwekkend, het lijkt dichtbij… In de vroegte staan we op om samen met een San-gids sporen van dieren te zoeken. Hij toont ons zijn jachttechnieken. Opvallend vinden we de gelaatstrekken van de San. Onderweg zien we struisvogels, giraffes en zebra’s.


In alle vroegte


Onze San-gids van 19

Keetmanshoop
We leggen een flinke afstand af naar het kleine plaatsje Keetmanshoop. Het zuiden van Namibië is het droogste gedeelte van het land dat bestaat uit een steppelandschap met rotsformaties, droog gras en kokerbomen. We verblijven op het Quiver Tree Forest Restcamp waar we voor het eerst cheeta’s zien. De holle takken van de kokerbomen (aloë) werden door de San gebruikt als ‘kokers’ voor hun jachtpijlen. Mooie, rode zonsondergang en een prachtige plek om te overnachten….

Kokerboom

Cheeta

terug naar boven

Fish River Canyon
Afrika’s grootste canyon: de Fish River Canyon is ons volgende reisdoel. De eroderende werking van de Fish River in het rotslandschap heeft na miljoenen jaren een 161 km lange kloof gevormd die op sommige plaatsen een breedte bereikt van 27 km en een diepte van 550 meter. Tegenwoordig staat de rivier bijna het hele jaar droog, zo zegt men, alleen in de maanden maart en april stroomt deze door de kloof. In een paar uur tijd dalen we met een klein groepje af naar het dal: het riviertje stroomt, zelfs in augustus! Een adembenemende tocht…

Indrukwekkende diepte

De Fish River

Lüderitz, Aus en Kolmanskop
Via het verboden gebied van de diamantmijnen aan de ene kant en de uitlopers van de Namibwoestijn aan de andere kant, rijden we naar het koloniaal ogende Lüderitz aan de Atlantische Oceaan. We blijven er één nacht, we vonden het niet echt een hoogtepunt. We vervolgen onze weg naar de woestijnachtige omgeving van Aus, de thuisbasis van de wilde paarden. Waarschijnlijk stammen zij af van paarden van Duitse kolonisten of van Duitse legerpaarden die tijdens de Eerste Wereldoorlog zijn achtergelaten. Prachtig om die dieren in de droogte te zien galopperen…We bezoeken ook Kolmanskop, een verlaten, koloniaal spookstadje deels door woestijnzand overwoekerd, gelegen naast een diamantmijn (begin 20e eeuw gebouwd). Het lijkt of de bewoners net zijn vertrokken, zo in tact zijn de huizen nog door de droogte. Surrealistisch en fotogeniek…

Paarden van de Namib

Kolmanskop

terug naar boven

Naukluft Park en Sesriem-kloof
Het Naukluft Park behoort met zijn 50.000 km2 tot een van de grootste en droogste woestijngebieden ter wereld. Het park wordt gekenmerkt door talloze van abrikoos tot dieprood gekleurde zandduinen. Vlakbij Sesriem ligt een prachtige kloof van 1 km lang en zo’n 30 meter diep: de Sesriem Canyon. Hier genieten we ’s ochtends van een prachtige zonsopgang, zittend op de beroemde Duin 45 (150m hoog). Schitterend, wat een kleuren…Dezelfde dag wandelen we ook door de Sossusvlei, een zoutpan omringd door enorme zandduinen. We zijn onder de indruk van de Dodenvlei, een zoutmeer waar gemummificeerde bomen te zien zijn. ’s Middags bewonderen we de duinen ook nog vanuit een Chesna-vliegtuigje…

Jut en Jul op Duin 45

Dodenvlei

Swakopmund en Cape Cross
We reizen door het noordelijke deel van het Namib-Naukluft park naar Swakopmund: opnieuw een koloniaal stadje. De Duitse architectuur vind je terug in talrijke gebouwen, maar echt interessant vonden we het niet. De kick zit ‘m in het quad-biken: met een motor op 4 wielen scheuren we door de Namib! Daarna rijden we noordwaarts langs de kust naar de grootste broedkolonie van Kaapse pelsrobben in zuidelijk Afrika. Op het hoogtepunt van het broedseizoen in november en december kunnen hier tot wel 200.000 (!) pelsrobben voorkomen. We hebben nog nooit zo veel dieren bij elkaar gezien en geroken…



Pelsrobben kolonie

Lekker zonnen

terug naar boven

Spitzkoppe en Twyfelfontein
Spitzkoppe. Het silhouet van deze granieten berg is van ver waarneembaar omdat hij prachtig afsteekt tegen de omliggende vlakke horizon. We slaan er ons tentenkamp op… stilte en een fantastisch uitzicht bij zonsondergang…Op weg naar Twyfelfontein ontmoeten we Herero-vrouwen die hun zelf gemaakte poppetjes verkopen. Tussen de rotsen van Twyfelfontein zijn gravures van de San verborgen, duizenden jaren oud. Vele dierenvoorstellingen sieren het dieprode landschap…Hier huist ook de zeldzame woestijnolifant, helaas hebben we slechts zijn sporen gevonden…

Spitzkoppe

Twyfelfontein

Kaokoveld
We rijden het ‘echte’ Afrika binnen. Hier woont het grootste deel van de bevolking, de zwarte Namibiërs. Ovamboland, Bushmanland, Himbaland zijn reservaten waar de bevolking naartoe werd gedreven ten tijde van het Zuid-Afrikaans bewind, de zgn. homelands. We bezoeken Opuwo, de ‘hoofdstad’ van Kaokoland en ontmoeten het kleurrijke Himbavolk: semi-nomaden die een paar keer per jaar verhuizen op zoek naar weidegronden voor hun vee. Sieraden spelen een belangrijke rol in hun leven. De Himba’s smeren zich in met een mengsel van boter, fijngestampte rode oker en een poeder op basis van kruiden en boomschors als bescherming tegen het barre woestijnklimaat: het ruikt vreemd maar het is een wonderschoon gezicht. Fotograferen in hun ‘kraal’ mogen we in ruil voor goederen als suiker, tabak en meel.

Himba-vrouwen

Jut danst met Himba-kleutertje

terug naar boven

Epupa-watervallen
Na ons bezoek aan de Himba’s vervolgen we onze weg naar de Kunene rivier die de natuurlijke grens vormt tussen Angola en Namibië. Hier leven naast de Himba’s ook de veel armere Chimba’s, van oorsprong afkomstig uit Angola. Vlakbij de Epupa-watervallen zetten we onze tenten op aan de oevers van de rivier (krokodillen), omgeven door palmbomen. Het water klettert tussen het groene landschap vol Baobab-bomen naar beneden. In Swartbooi’s Drift raften we over de rivier en pakken we zelfs een ‘vierde graads’ stroming. Henk gaat hier enkele secondes koppie onder, maar overleeft het…

Kunene rivier

Chimba-hoofd

Olukondo
In Ovamboland (hier wonen de meest Namibiërs) kamperen we in het dorpje Olukondo bij een oude Finse missiepost. We bezoeken het kerkje van de missionaris, maar in de verte horen we de aangrijpende klanken van Afrikaanse kerkliederen (a capella). We volgen de stemmen en luisteren ontroerd naar hun klanken in het kerkje verderop… ’s Avonds dansen de kinderen van Olukondo voor ons, we zingen voor hen op onze beurt ‘hoofd, schouders, knie en teen’. Tot grote hilariteit van de kinderen…

Kerkkoor Olukondo

Olukondo kids

terug naar boven

Etosha National Park
Het beroemde nationale wildpark Etosha. Een absoluut hoogtepunt. We slaan onze tenten op in Okaukuejo. We maken meerdere gamedrives door dit 22.000 km grote park, dat haar naam ontleent aan de enorme zoutpannen die het landschap domineren. Alleen in de regentijd bevat het zoutmeer water. De meest voorkomende dieren zijn de springbok, de gemsbok, gnoes, kudu’s, blackfaced impala’s, zebra’s, giraffen, olifanten, zwarte neushoorns, gevlekte hyena’s en leeuwen. Bij elkaar zijn er in Etosha 110 verschillende zoogdiersoorten waargenomen en 340 vogelsoorten. De mooi gekleurde ‘crimson-breasted shrike’ is de nationale vogel van Namibië. De gamedrives met onze eigen overlandtruck vinden in de ochtend en in de namiddag plaats, in spanning wachten we bij de drinkwaterplaatsen. We fotograferen in de gloria, we zien alle dieren behalve de zeldzame, witte neushoorn…

Lekker drinken

Twee leeuwen

Waterbergplateau
Onze reis is bijna ten einde. We gaan op weg naar het Waterberg Plateau, een opvallende rode zandsteenformatie die 200 meter uitsteekt boven het landschap. In vergelijking met de omliggende droge vegetatie kent het een opvallend rijke en diverse vegetatie: bos en savanne. We maken een gamedrive en zien na enig speurwerk de roan- en sabelantilope en – in de verte - de zeldzame witte neushoorn (aldus de gids).

Waterbergplateau


Sabelantilope

terug naar boven

Okahandja, einde van de reis…
Okahandja, vlakbij Windhoek, blijkt de plek voor souvenirs. Op de markt vinden we talrijke, fraaie houtgesneden voorwerpen. We kopen er schalen en kandelaars van mahonie. Een herinnering aan een fantastisch land met eindeloze landschappen en bijzondere volkeren. Wat een bijzondere eerste ontmoeting met het Afrikaanse continent!



Markt in Okahandja

Meer foto’s bekijken? Kijk in de Namibië fotogalerie
(68 foto's!!!)

terug naar boven