BUSJE KOMT ZO - 4 november 2004
Zoals beloofd zouden we nog vertellen hoe het is afgelopen met de grote 'zoek een camperbus voor Jut en Jul'-actie. Ho, niet wegzappen! Het was een heel avontuur om 'm te vinden, maar.... wij zijn trots om te melden dat wij twee weken geleden hebben geadopteerd:
Moonshine
Hij weegt
Hij maakt het erg goed. Graag even bellen voor je onze knul komt bewonderen.
Onze ronkende, zuipende Moonshine
Here's the story...
In september riepen we jullie op om te helpen zoeken naar een Volkswagen T2 bus. Waarom zochten we die ook alweer? In Nieuw Zeeland kochten we vorig jaar een oude Ford Transit om het noorder- en zuidereiland onveilig te maken, haar naam was Sunshine. Zoals jullie hebben kunnen lezen was dit een wagentje dat veel TLC nodig had, want ze was oud en ook wel een beetje verwaarloosd. Nadat ze ons een paar keer - tot onze grote schrik - langs de kant van de weg liet staan en wij haar geduldig en teder oplapten, werd ze voor altijd onze vriendin en hadden met haar de tijd van ons leven. We kunnen jullie vertellen dat het Nieuw Zeelandse echtpaar dat haar nú bezit, autoknutselaar George en melkgeitenfokster Sharron (geen grapje), heel erg blij met haar zijn. We vernamen kortgeleden dat ze helemaal is opgeknapt en 5 lagen nieuwe GELE verf heeft gekregen. Wat een geweldig gezin voor Sunshine.
Uit het oog maar niet uit het hart: Sunshine uit NZ
Eenmaal terug in Nederland besloten wij weemoedig op zoek te gaan naar eenzelfde Ford Transit van ongeveer hetzelfde geboortejaar om het zonneschijngevoel hier voort te kunnen zetten. Lang zoeken, veel Fordjes gezien, maar we vonden nergens het echte koppie van Sunshine. We werden van alle kanten gewaarschuwd voor de labiele staat waarin deze auto's zich over het algemeen bevinden (vooral roesttrauma's) en ook het gebrek aan onderdelen bleek een groot probleem. Daarnaast moesten we er rekening mee houden dat noch Henk, noch Marieke ook maar enigszins verstand heeft van motoren e.d. dus alle reparaties moeten worden uitbesteed. Toen Jan van de Ford Garage in Zwolle ons smeekte om alsjeblieft NIET aan zo'n "barrel" te beginnen, besloten we met pijn in het hart af te zien van de Ford Transit en was het Sunshine tijdperk in zekere zin voorbij.
Dapper gingen wij vervolgens op zoek naar een ander busje met eenzelfde melancholisch en klassiek gehalte, maar technisch minder gecompliceerd, en zo kwamen we uit op het Volkswagen T2-busje. Helemaal geweldig: een broodtrommel met hondenogen. Al gauw werd ons duidelijk dat deze busjes retepopulair zijn bij jong en oud en dat er zowaar een hele cult omheen bestaat. Wij belandden voor we het wisten op de Volkswagen Euro Bijeenkomst waar verzamelaars, freaks en verwilderden allemaal zwaar opgewonden rondom een pookje, koplamp of bumpertje liepen te hyperen. Aanvankelijk voelde dit nog vreemd aan, maar na een paar weken merk je dat je vanzelf in dat fanatisme meegaat, gek genoeg. Wij waren op een gegeven moment zou geobsedeerd door de VW'tjes dat we (ondanks onze lowbudget situatie) overwogen een gerenoveerde bus van 12.000 euro te kopen. Ha!
Zo eentje had ons nou leuk geleken: niet te betalen!
We hebben in totaal wel 136 verschillende VW's gezien, we kennen alle types bij naam: de T2a, de T2b, het overgangsmodel, de Westfalia- en de Berlin-inrichting, de Dormobile (met leuke uitklapbare bedjes) etc. We hadden wel een VW-infocentrum kunnen beginnen. Gekkenhuis.
Aan het eind van het liedje reden we voor de tigste keer naar Volkswagengoeroe Paalman in Pijnacker waar we een T2a uit 1969 wilden gaan kopen. We zouden die dag nog 1 blik werpen op deze snelle rode pruttelende jongen en dan ook écht gaan toeslaan. Wij dachten ons droombusken gevonden te hebben! Toen de bus uit de donkere schuur naar buiten werd gereden de werkplaats in, zagen we tot onze schrik dat ie van achteren op een aangevreten belegen kaas leek. "Ja, zegt Paalman, effe een paar deurtjes vervangu, dan ziet het er weer tiptop uit." Al met al zou het opknappen van deze jongen zo'n 4000 euro extra gaan kosten. Daarbij vertelde Paalman ons dat we ook rekening moesten houden met de veiligheidskenmerken van deze bussen: ZERO! Op z'n Haags zei hij: "Kaik, mensu, je moet natuurlijk niet raar opkijku als je bij een botsinkie gelijk je beide voorbene kwait ben hè, je hep nul komma nul bescherming in die T2'tjes. Joh, waarom koop ie nou gewoon niet zo'n T3'tje, dan weet je teminstu zejker dot je als je de bocht doorgaat met 120 kilomejter niet door je achterkant wordt ingehaald..." Die dag viel ook de Volkswagen-droom in duigen.
Want, laten we eerlijk zijn: óf je betaalt weinig voor een bus, maar moet er nog voor duizenden euro's aan geknutseld worden, óf je koopt een gerenoveerde bus waar je een onredelijk godsvermogen voor moet betalen. In dat laatste geval, kun je je net zo goed breder gaan oriënteren, nietwaar?
Moonshine op een mooie herfstdag bij Markelo
Dus besloten Jut en Jul een paar weken geleden dat de zoektocht naar de bus een nieuwe wending zou krijgen. We stelden ons de vraag: welk type bus lijkt nou het meest op Sunshine? En na kort nadenken, kwamen we erachter dat het dan misschien een oude Amerikaan moest worden...
En daarom kochten wij twee weken geleden een oude Chevrolet camperbus uit 1986, prachtig blauw, met alles er op en eraan! Nou zegt het óns helemaal geen moer, maar het vermogen van de motor schijnt nogal heftig te zijn: 8 cilinder,
Een broertje voor Sunshine, deze stoere bak die we, zoals je heb kunnen lezen, Moonshine hebben genoemd. Hij is en rijdt als een waar genoegen en de vorige eigenaars uit Drente zullen hem vast gaan missen. De auto was in het bezit van een vrouw bij wie onverwacht MS werd vastgesteld. Zij nam hem mee naar paardrijwedstrijden met 'n trailer met 2 ijslanders erachter.
Weggevroren in Bad Bentheim (DU)
Nu is hij van ons en zijn we een paar dagen met hem op reis geweest, helemaal naar Duitsland. Eén nacht hebben we met hem op een camping gestaan, maar de volgende dag zijn we gillend gek teruggekeerd naar Zwolle omdat de eerste nachtvorst net die nacht intrad en wij met bevroren tenen de bus uit zijn gebibberd. Beetje isolatiemateriaal zou niet gek zijn. Verder doet alles het (weer). De bus heeft vier slaapplaatsen, een keukentje etc. Helemaal geweldig. Moonshine staat nu, glanzend in de was, in de winterstalling tot hij in het voorjaar weer buiten mag spelen.
Duzzzzz, lieve mensen. Zo is het gekomen en zo is het geëindigd. Bekijk, als je nieuwsgierig bent geworden, de foto onder de paperclip!!!
Bedankt voor alle VW-tips die we van jullie kregen, er zaten mooie exemplaren bij! Maar het is dus een Chevy geworden. jullie zijn allen welkom om een keer stukkie met hem te komen tuffen door het mooie Nederland (of verder weg misschien).
Heel veel liefs,
Henk en Marieke