Het 18e-eeuwse Penha-gebouw, de trots van Curaçao.

Hollandse geveltjes in de Heerenstraat. Maar je vindt hier ook het Joodse en Islamitische cultuurgoed. Vele culturen leven hier al eeuwen lang voorbeeldig samen.

De 'bruidstaart' aan de Scharlooweg in het Joodse kwartier.

Dergelijke huizen worden door banken en overheidsinstanties opgekocht en gerenoveerd.

Venezolaanse vissers verkopen hier 's ochtends vroeg hun verse vis op de 'drijvende markt'.

De drijvende markt vlakbij het Waaigat.

De koloniale geschiedenis van Curaçao vind je ook terug in de vele landhuizen (een buitenverblijf of het hoofdgebouw van een plantage). Hier een voorbeeld van een huis met een sluitgevel uit 1750-1800.

Mariekes favoriet: Landhuis Papaya (1850).

Cunucu-huisje (19e eeuw): een huisje waarin vroeger de slaven woonden. Veel mensen wonen nog in deze woninkjes vanwege de emotionele binding.

Bloedhitte in Park Shete Boka. Op de achtergrond de Christoffelberg (375m hoog).

Sommige landhuizen zijn nu restaurants. Landhuis Dokterstuin serveert de "kushina Crioyo": de Creoolse keuken. Probeer eens cactussoep.

Hier proeft Marieke de "stobá kabra" (geiten-stoofpot).
Nu nog de leguanenstoofpot proberen...

De strandjes van Curaçao zijn talloos en heerlijk.
Henk bij het populaire Playa Kenepa.

Na 7 heerlijke dagen op Curaçao, vertrekken we naar het veel kleinere en dunbevolktere Bonaire.

Vanuit dit kleine toestel kunnen we prachtig over de Caribbean heen kijken want we vliegen niet hoog. De vlucht duurt maar een kwartiertje.

Ons heerlijke resort: Buddy Dive Hotel. Want we zijn hier natuurlijk in de eerste plaats on te duiken.

De ´master´ leguaan van het hotel, die - samen met zijn familie - de lunch uit je mond kijkt.

Inderdaad: Diver's Paradise. Hoewel we wel moesten wennen aan de beperkte gekleurdheid van het rif. Het koraal is mooi van kwaliteit, maar erg bruin...

Superhandige pick-up: je gooit je flessen achterin, rijdt naar één van de vele duikstekken en plonst erin.

Jonge Hawksbill-schildpad. Op Klein Bonaire worden jaarlijks duizenden eigeren in het zand gelegd.

Vissers maken verse tonijn schoon (bij de Lac lagune).

De koraalduiken maak je aan de westkant van het eiland. Aan de ruigere zuid-oostkant (foto) vind je o.a. verpleegsterhaaien, schildpadden en mantaroggen.

En wij werden getrakteerd op 7 adelaarsroggen!
Dit is een stockfoto.

Kralendijk is de hoofstad van Bonaire maar je kunt beter spreken van 'n dorp. Er wonen 12.000 mensen op het eiland en vele ezels (stammen uit de slaventijd).

Curaçao verdient het geld vooral met haar enorme olieraffinaderij, Bonaire kent de zoutwinning. Het water is echt roze.

Op de Antillen kom je veel Amerikaanse duikers tegen. Dat is vaak een ramp, maar Lee en Nick waren een prettige en vriendelijk uitzondering. Met hen deden we de Nitrox-cursus. Duiken met meer zuurstof.

Henk tijdens een duik op de Hilma Hooker. Een voormalig cargoschip dat kilo's marihuana smokkelde. In 1984 zonk het naar de bodem. Ideale plek om met Nitrox te duiken: je kunt langer op diepte blijven.

Jut en Jul bij de schroef van de Hilma Hooker.

In het Washington Slagbaai Park vind je vele flamingo's die hun kleur danken aan het eten van roze garnaaltjes en de roze kleur van het water in de zoutpannen.

Een prachtige zomeravondzon....

Het piertje van Kralendijk.

Ook hier vind je oud-Hollandse architectuur.

Henk op de steiger van het hotel..

Nog één keer heerlijk genieten van het lekkere eten voor we naar huis gaan. Het was een geweldige en zeer ontspannen honeymoon!

terug naar boven